Gücün sinemada şekil bulmuş halidir. Rambo eski bir askerdir. Yalnızlığı seçmiştir. Ama onu rahat bırakmazlar. Aslında burda hayat psikolojisine bir gönderme var, siz ne kadar rahat olursanız olun birileri size çamur bulaştırmaya uğraşıyor. Filmle kendinizi özdeşleştirdiğiniz zaman özünüzle ilgili ilginç sonuçlara varıyorsunuz bu da filmi yaşamayla alakalı bir devre.
Sylvester Stallone, yıllarca en kötü oyuncu ödülünü aldı ama filmleri gişede büyük hasılat yaptı.
Özellikle bizler çok sevdik onu...
Rambo filmlerinde zorluğu yenme teması işlenmiş. Ayrıca siyasal göndermeler de var. Fakat basit bir film serisi. Binlerce kurşun üzerine gelecek ve sen sağ çıkacaksın. 500 den fazla adam öldüreceksin seni bulamayacaklar.
Aksiyon üzerine kurulmuş boş filmlerden biridir. Yıllarca beynimizi böyle saçmalıklarla doldurduk. Sonradan fark ettim ki asıl olan bilgiymiş. Bana bilgi veren filmlere yöneldim. Aksiyon filmleri, iyi-kötü, güçlü-güzsüz ve öldürme üzerine kurulmuş. Böyle filmlerden hayır gelir mi? Gerçek iyi aklını kullanandır. Dünyaya mâl olmuş ülkelerini kurtarmış insanlar öyle pazulu kuvvetli insanlar değil dikkat ederseniz. Yani güç kavramı eskiyen bir kavram. Şu an bilgi her şeyden daha değerli bence sinema endüstrisi bilgiye akla geri dönmeli.
Filmin bir saçmalığı da Rambo, yalnızlığı seçmiş, melankolik. Halbuki iradesi taş kadar kuvvetli insanlar, kendilerini hiç bırakmazlar. Çünkü her yönleriyle (Psikolojik, sosyolojik) mükemmeldirler. Gene de iç çatışma filme renk katmış.
Türkiye'de Rambo filmini yapacak teknoloji var. Ama anlamıyorum, aklım almıyor. Neden bizim yönetmenlerimiz ucuz filmler yapıyorlar, neden kaliteli iş çıkaramıyorlar?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder